...Το μέλλον της δημοκρατίας βρίσκεται, συνεπώς, μέσο στα ίδια τα «παράδοξα» και τις αντιφάσεις της. Κράτος δικαίου και αντιπροσωπευτική δημοκρατία λειτουργούν έτσι, ως σιαμαία αδέλφια, που μπορούν να συμπληρωθούν και όχι να υποκατασταθούν από άλλους διαύλους πολιτικής συμμετοχής. Το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε κορπορατι-στική ή ακόμη και νεοκορπορατιστική προσέγγιση της δημοκρατίας. Ο κοινωνικός διάλογος, οι κοινωνικά συμφωνημένες πολιτικές αντιφάσεις και γενικότερα η αναζήτηση της συναίνεσης ως μηχανισμός πολιτικής νομιμοποίησης μπορούν να λειτουργήσουν μόνο περάν και όχι αντί των Θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας...
