Ertesi gün Zerdüşt yine mağarasının önündeki taşın üzerine oturdu, bu arada hayvanları eve yeni yiyecek, -aynı zamanda yeni bal da getirmek için dışarıdaki dünyada dolaşıyordu: çünkü Zerdüşt eski balı son zerresine kadar harcamış ve israf etmişti. Bununla birlikte, elinde bir sopayla böyle oturduğunda, figürünün gölgesini yeryüzünde çizerek ve düşünerek - gerçekten! kendine ve gölgesine değil, birdenbire irkildi ve geri çekildi: çünkü kendi gölgesinin yanında başka bir gölge gördü. Ve aceleyle etrafına bakıp ayağa kalktığında, işte, bir zamanlar sofrasında yemesi ve içmesi için verdiği, büyük yorgunluğun habercisi olan kahin yanında duruyordu: "Her şey aynıdır, hiçbir şey birbirine benzemez." zahmete değer, dünya anlamsız, bilgi boğar." Ama yüzü o zamandan beri değişmişti; ve Zerdüşt onun gözlerinin içine baktığında, yüreği bir kez daha ürktü: o çehreden o kadar çok kötü anons ve kül grisi şimşekler geçti.
